Gierig!

Gierigheid prikkelt de verbeelding. Ook al bij de Romeinen. Plautus schreef Aulularia –de pot met goud- over Euclio die een goudschat vindt waardoor zijn leven flink overhoop wordt gehaald. Dat loopt slecht af. P.C. Hooft laat Warenar dat meemaken in het Nederlands. Ook in L’Avare –de vrek- van Molière kruisen liefde en geld mekaars pad: in het midden van de actie de gierige, rijke weduwnaar Harpagon. Alles wat gierigheid is verschijnt in de Commedia dell’arte als de vrek Pantalone, de bejaarde koopman, altijd op zijn voordeel uit, en bereid iedereen uit te zuigen, zelfs zijn eigen familieleden. Hij verdenkt iedereen ervan dief te zijn.
Met de oude vrek Ebenezer Scooge in A Christmas Carol van Charles Dickens komt het dan weer in orde: hij wordt de goedheid zelf. Ben Jonson zet de stinkend rijke oosterling Volpone neer, die iedereen wil zien kruipen voor zijn goud zonder ook maar iets uit te geven. Hij doet ons inzien hoe belachelijk én tragisch mensen zich gedragen, die gedreven zijn door geldzucht. Uiteindelijk trekken ze allemaal aan het kortste eind. Claus bouwde op deze verhaallijn zijn Vossenjacht.

Reus van de Vlaamse letteren.

Hij was achttien, 60 jaar geleden, en publiceerde zijn allereerste dichtbundel "Kleine Reeks", op de drukpersen van zijn vader. Hij trekt jong de wereld in, Parijs en Rome, en woont er tussen schrijvers en kunstenaars. Claus wordt als wonderkind in de literatuur binnengehaald na zijn eerste werk “De Metsiers”. Hij schrijft gedichten, verhalen, romans, toneelstukken, libretto's en scenario's. Maar hij schildert ook en hij regisseert theater en film. Een gulzig man dus. Ook op het vlak van huizen en vrouwen. Hij verhuist wel dertig keer en zijn vrouwen hebben we niet geteld. Tussen 1947 en 2004 publiceert Claus 295 werken. Zijn bekende hoogtepunt verschijnt in 1983, "Het verdriet van België".Claus is een buitenstaander in het streng geordende en verzuilde Vlaamse literaire milieu. Met zijn flamboyante levensstijl en zijn thema’s kleurt hij buiten de traditionele lijntjes. Ondanks zijn controversiële karakter is hij onbetwistbaar de meest bekroonde auteur van België. Staatsprijzen voor poëzie, proza en theaterwerk vliegen hem om de oren. De Nobelprijs voor Literatuur heeft hij telkens gemist . Eén keer had hij 'm bijna. Hij woonde toen in Cavaillon, Frankrijk. De geruchten waren zó sterk dat een minister zelfs belde met de vraag of hij met de helikopter bij de schrijver kon landen. De verwachtingen waren zeer hoog gespannen. Studio Brussel zorgde voor valse euforie. Claus zou de Nobelprijs hebben gewonnen! Even later werd het bericht herroepen.