Reus van de Vlaamse letteren.

Hij was achttien, 60 jaar geleden, en publiceerde zijn allereerste dichtbundel "Kleine Reeks", op de drukpersen van zijn vader. Hij trekt jong de wereld in, Parijs en Rome, en woont er tussen schrijvers en kunstenaars. Claus wordt als wonderkind in de literatuur binnengehaald na zijn eerste werk “De Metsiers”. Hij schrijft gedichten, verhalen, romans, toneelstukken, libretto's en scenario's. Maar hij schildert ook en hij regisseert theater en film. Een gulzig man dus. Ook op het vlak van huizen en vrouwen. Hij verhuist wel dertig keer en zijn vrouwen hebben we niet geteld. Tussen 1947 en 2004 publiceert Claus 295 werken. Zijn bekende hoogtepunt verschijnt in 1983, "Het verdriet van België".Claus is een buitenstaander in het streng geordende en verzuilde Vlaamse literaire milieu. Met zijn flamboyante levensstijl en zijn thema’s kleurt hij buiten de traditionele lijntjes. Ondanks zijn controversiële karakter is hij onbetwistbaar de meest bekroonde auteur van België. Staatsprijzen voor poëzie, proza en theaterwerk vliegen hem om de oren. De Nobelprijs voor Literatuur heeft hij telkens gemist . Eén keer had hij 'm bijna. Hij woonde toen in Cavaillon, Frankrijk. De geruchten waren zó sterk dat een minister zelfs belde met de vraag of hij met de helikopter bij de schrijver kon landen. De verwachtingen waren zeer hoog gespannen. Studio Brussel zorgde voor valse euforie. Claus zou de Nobelprijs hebben gewonnen! Even later werd het bericht herroepen.