
Het goud van Volpone begon vanavond ineens te stinken. Uit de plastic emmer met gouden -chocolade!- munten en parelsnoeren steeg een geur op. Neen,
een geur klinkt te zwak. Het
stonk verschrikkelijk! Kotsgeur. Na de repetitie bleek het de geur van ontbinding te zijn: een
muis was in het goud van Volpone beland en geraakte er niet meer uit. Waarmee nog maar eens bewezen is:
hebberigheid loont niet. De muis was beter naar
De Vossenjacht komen kijken. Dan had ze misschien deze misstap niet begaan. Hoewel. Zouden we leren van theater? Neen.
3 opmerkingen:
Zoveel kabaal voor een dode muis. Twee jaar geleden hebben wij afgerekend met een levende marter die zich genesteld had boven de hoofden van de acteurs en actrices en wij hebben het allemaal overleefd.
En toch... Arme Nana, dat kind stond daar een hele avond met een stinkende gouden dolk te spelen.
Ach ja, een beetje warm water en wat Dreft doen wonderen. Jammer van de chocolade, wat moet ik nu stiekem eten wanneer ik mij verschrans in de rhododendrons?
We zullen maandag een zak "muizekes" voor u meebrengen, Bonario :)
Een reactie posten