4

Nog vier repetities. De vijfde laatste repetitie was wel een hele goeie al kwam iedereen er met gemengde gevoelens uit. Nochtans werden er heel schone dingen, subtiele gevoelens, dubbele bodems neergezet. Mekaar voelen, samen iets uit de tekst halen wat nog nooit zo scherp stond, scherpe blikken,.... Vanwaar dan die gemengde gevoelens? Ineens kwam alles samen, werd er door gespeeld, sloten de scenes op mekaar aan, waren er licht en klank,... Er was dus veel afleiding en hier en daar sloeg enige technische onzekerheid toe. Maar dat is normaal als alles ineens samenkomt. Nadat we alle scènes afgewerkt hadden, hebben we nog een cruciale scène tussen Volpone en Celia tot het bot uitgebeend. Een scène vol aantrekking/afstoot-verschijnselen, met een ineens viriele, jeugdige Volpone, met een Celia die in hem ook een jonge redder ziet en te plots voor hem valt,... wat een mooie scene! Staat bol van de gevoelens. Ach, de vos,....!