Het Publiek

Kei goed toneelstuk, goede spelers, oprechte gevoelens, herkenbaar, enorme inzet
Bedankt

Goe zo mannekes,Prachtig decor ! Wulpse geluiden en een bom enthousiasme ! Wat kunt ge nog meer willen!Lieve en Soroya

Schitterende vertolking. Hier passen enkel superlatieven.Proficiat Zonnebloem - Proficiat Pol

Edgard en Lydia

Hartelijk proficiat. Dank voor de mooie avond en het boeiend en afgewerkt spel.

Hilde Kamers

Zeer sterke vertoning - goeie cast !!!Prachtig decor & technische realisatie !!ProficiatAT&T

Grandioos !! Schitterend gebracht. Prachtig decor. Geweldige muziek. Enzoverder.... Wij zijn grote fans geworden en kijken al uit naar het volgende.

Proficiat iedereen Daniël & Anne-Mie

Blij dat ik gekomen ben!!!!!!!Ann L

En toen...

En toen gebeurde er nog zo één en ander...

De chemische reactie tussen de personages zette zich door.
Volpone, de speelvogel die driest naar zijn graf huppelt.
Mosca, de alsmaar duidelijkere intrigant.
Corvino, de schrikscheet.
Corbaccio, de stinker.
Voltore, de gladde.
Catarina, de beertjeshoedster.
Celia, het bevallige zwarte schaap.

Dat drie jurken in een klein H&M-zakje krijgt
Prinses Marina, de waanzinnige.
Nana, het duivels engeltje.
Bonario, de gouden kapitein uit de duizend.

Nu met diftongen.
De notaris, saai en palataal.
De sergeant, de soldaten, de kameniersters, en dies meer...
En toen was het tijd voor een koffietafel.
Waar we met zicht op de toekomst

terugkijken op wat geweest is,

is er in Vlaanderen een koffietafel.

In den beginne was er....

(foto's Stijn Turcksin)

De behoeders van het recht

Ik eis zijn vervolging

Wie wordt de erfgenaaaaaaaam ?

Papa's oren zijn bevroren

Is je vadertje thuis?

Morgen, schat, morgen

Of lieg ik nu?!

Casus complicatus

De vogels

Het is van ijs, mijn paradijs.

Geen slecht woord over mijn mama

Schande is er alleen als anderen het weten

Dood aan jou

Enkele foto's met dank aan StijnTurcksin. Mooi werk, Stijn!

Daar gaan we!

Een generale met een klein maar fijn staal publiek. Ik heb meer dan tevreden genoten van deze voorstelling. En ik heb ook de bezoekers horen en zien genieten!

Hier en daar was het nog even zoeken naar het juiste tempo, de juiste luidheid, en de juiste tred bij het opkomen,... maar elke goede machine moet zich even kalibreren op een nieuwe toestand. En al goed want een perfecte generale betekent meestal hout vasthouden voor de première. We zijn er klaar voor. Niet te missen. Zeg het voort.

1

Gisteravond (maandagavond) zat ik me nog het hoofd te breken over hoe de -acteer-parels een ketting zouden kunnen worden... Hoe we het hele verhaal duidelijk aan mekaar zouden kunnen weven.... Een mens zit daar zijn hoofd over te breken en kijk: dat was niet nodig. Want de volgende dag... het lijkt wel een sprookje.... zit die stroom, die flow er ineens in, staat alles onder stroom! Zo mooi kan theater zijn. Als chemie. Als een saus die ineens bindt. Als een ovenschotel waarin de smaken in mekaar versmelten. Als 1+1=3. Iedereen sleutelt een beetje bij: Bart van het licht geeft een spot nog een draai, Miel-Corvino betrekt zijn oog in zijn grijns, Bart-Mosca vult zijn personage verder in met kleine, rake bewegingen, Carl-Corvino zet zijn zinnen een versnelling hoger, Jef-Voltore blijft zelfs bij een vergetelheid in personage en verhaal, Luc-Volpone ploegt een alsmaar dieper en driftiger en grilliger pad door zijn karakter, enz... zo mooi kan theater zijn.

2

De derde laatste repetitie. Een zware. Veel. Lang. Details. Knauwt aan de concentratie. Weegt op de schouders. Iedereen heeft wel onderdelen van zijn rol opgepoetst. Technische fijnzinnigheden werden wel bijgeregeld. Maar door veel en lang en op de schouders geraakte de diesel niet op stoom: wel met stukjes en brokjes, die soms parels en goudstukken werden. De volgende repetities dienen om er een ketting van te smeden.

In Den Hof

Jep. We zijn -eindelijk- eens met een ruimere groep op café geraakt. In den Hof. Corvino was er, en Bonario, en... het was plezant. Zelfs met duivelse accentjes!

3

Dit is altijd een pijnlijk moment voor een regisseur. Je neemt zo goed als afscheid van de inhoudelijke invulling/uitwerking/verdieping van de karakters in het stuk. Vanaf de volgende repetities moeten alle plooien glad gestreken worden rond alle mogelijke details/ techniciteiten/ kleinigheden/... Maar ik ben er vrij gerust in. De personages staan er, verdieping kan altijd, en dat is de job van elke acteur. Daarvoor zal de concentratiegraad de volgende repetities nog wat hoger moeten afgesteld worden. Concentratie voor: de tekst, techniciteit, het gevoel. En concentratie levert vooral veel spelplezier op. Want daar gaan we voor: veel plezier in het spel, veel emotie bij de toeschouwer.